Jak widać – pod kątem scenerii dalej swoimy w miejscu ale już tuż tuż… zaraz czeka nas większa zmiana. A tymczasem, w ostatnim odcinku szukaliśmy odpowiedzi na pytanie – U mnie czy u Ciebie? Czyli kiedy integrator powinien zbudować (i przetestować) system najpierw u siebie a kiedy lepiej jest to robić od razu bezpośrednio u klienta. Odcinek ten nie dał Wam gotowej odpowiedzi jak to powinno wyglądać w przypadku Waszej inwestycji – niezależnie od tego czy jesteście Inwestorem czy Wykonawca. Te same aspekty mogą bowiem przemawiać za jednym i drugim rozwiązaniem – wszystko jest kwestią konkretnej sytuacji.
Dowiedzieliście się natomiast:
- Kiedy realizacja bezpośrednio u Klienta może przyspieszać a kiedy jedynie spowolni prace?
- Czy lepiej złożyć u siebie i wieźć przez kraj nadgabaryt czy lepiej złożyć to dopiero na miejscu?
- W jaki sposób montaż na miejscu, u Klienta, może wpłynąć pozytywnie na aspekty serwisowe? oraz
- Jakie są korzyści i zagrożenia płynące z obu typów montażu?
Tymczasem dziś zmieniamy temat i poruszamy zagadnienie bardziej ogólne.
Natchnęło mnie do tego bardzo mądre zdanie, które kiedyś usłyszałem a brzmiało ono mniej więcej tak…
Polska jest jednym z najlepszych krajów do opracowywania innowacji ale jednocześnie jednym z najgorszych do ich wdrażania.
Dziś na pewno nie poruszę wszystkich powodów dla których tak akurat jest ale chciałbym poszukać odpowiedzi na kilka innych pytań. Czyli jak to w sumie jest z tą innowacyjnością polskiej gospodarki na tle świata i europy. Jak to wygląda w robotyzacji? Jakie czynniki są brane w ogóle pod uwagę przy ocenie krajów pod tym kątem. I kilka innych.
Zaczynajmy więc odcinek o roboczym tytule.
Robotyzacacja i innowacje w Polsce na tle świata.
Zacznijmy więc od końca – czyli odpowiedzmy sobie na pytanie, jakie wskaźniki brane są w ogóle pod uwagę przy ocenie innowacyjności (z naciskiem oczywiście na robotyzację) danej gospodarki.
Rynek robotyzacji na świecie klasyfikowany jest według różnych kryteriów, które pozwalają ocenić stopień zaawansowania robotyzacji w poszczególnych krajach. Oto główne kryteria, które są brane pod uwagę:
1. Gęstość robotów przemysłowych
Gęstość robotów przemysłowych mierzy liczbę robotów na 10 000 pracowników w sektorze przemysłowym. Jest to jedno z najważniejszych i najczęściej używanych kryteriów do oceny poziomu robotyzacji.
2. Wydatki na badania i rozwój (R&D)
Wysokość inwestycji w badania i rozwój technologii robotycznych i automatyzacji jest kluczowym wskaźnikiem potencjału i zaawansowania danego kraju w dziedzinie robotyzacji.
3. Poziom innowacyjności
Poziom innowacyjności w gospodarce, mierzony np. liczbą patentów w dziedzinie robotyki i technologii pokrewnych, także stanowi istotne kryterium klasyfikacyjne.
4. Polityka i wsparcie rządowe
Wsparcie rządowe dla robotyzacji, w tym subsydia, ulgi podatkowe oraz strategie rozwoju technologicznego, wpływają na szybkość i zakres wdrażania robotów.
5. Edukacja i kwalifikacje pracowników
Jakość i dostępność edukacji w dziedzinie inżynierii, technologii informacyjnych oraz specjalistycznych kursów z robotyki są kluczowe dla rozwoju robotyzacji.
6. Poziom digitalizacji
Stopień cyfryzacji przemysłu i infrastruktury cyfrowej w kraju również jest ważnym czynnikiem, który wpływa na możliwości wdrażania zaawansowanych technologii robotycznych.
7. Rozwinięcie sektora przemysłowego
Kraje o dużym i rozwiniętym sektorze przemysłowym mają zazwyczaj większą potrzebę i zdolność do wdrażania robotów przemysłowych.
8. Koszt pracy
W krajach o wysokich kosztach pracy istnieje większa motywacja do zastępowania pracowników robotami, aby obniżyć koszty produkcji.
9. Infrastruktura technologiczna
Dostępność nowoczesnej infrastruktury technologicznej, w tym sieci 5G i Internetu rzeczy (IoT), sprzyja wdrażaniu zaawansowanych systemów robotycznych.
Przykłady krajów o różnym poziomie robotyzacji:
- Kraje o wysokim stopniu robotyzacji to m.in. Korea Południowa, Niemcy, Japonia, Singapur. Te kraje charakteryzują się wysoką gęstością robotów przemysłowych oraz znacznymi inwestycjami w R&D.
- Kraje o średnim stopniu robotyzacji: USA, Chiny. Mimo dynamicznego wzrostu, wciąż nie osiągnęły poziomu najbardziej zaawansowanych krajów, jednak są na dobrej drodze.
- Kraje o niskim stopniu robotyzacji: Kraje rozwijające się, które dopiero zaczynają inwestować w robotyzację i mają niższą gęstość robotów przemysłowych.
Analiza tych kryteriów pozwala na ocenę i klasyfikację krajów pod względem zaawansowania robotyzacji oraz zrozumienie dynamiki rozwoju technologii robotycznych na świecie.
Ale przyjrzyjmy się trochę dokładniej jak to wygląda we wszystkich kryteriach.
Aby dostarczyć najbardziej aktualne i dokładne dane dla poszczególnych krajów według każdego z dziewięciu kryteriów, podaję dostępne informacje z różnych źródeł, które mogą się różnić w zależności od roku publikacji. Wartości te mogą być przedstawione jako przybliżone wskaźniki na podstawie ostatnich dostępnych danych.
1. Gęstość robotów przemysłowych (czyli wartość liczona jako liczba robotów na 10 000 pracowników)
Korea Południowa: 932 robotów na 10 000 pracowników (2022)
Singapur: 605 robotów na 10 000 pracowników (2022)
Japonia: 390 robotów na 10 000 pracowników (2022)
Wg. ostatnich danych ten sam wskaźnik dla Polski wynosi ok 70.
Polska ma oczywiście stosunkowo niską gęstość robotów przemysłowych w porównaniu do najbardziej zaawansowanych krajów europejskich. Wysoka gęstość robotów w krajach takich jak Niemcy (ok 370) czy Szwecja (274) lub Dania (230) jest wynikiem intensywnych inwestycji w automatyzację i robotyzację przemysłu, zwłaszcza w sektorach takich jak motoryzacja i elektronika. Więcej jednostek w przemyśle, w przeliczeniu na 10 000 pracowników mają nawet małe Czechy – ale tam akurat wynika to z faktu, że znaczna część ich PKB jest uzależniona od automotive.
Kryterium nr 2 to Wydatki na badania i rozwój (R&D) jako procent PKB
Izrael: 5.44% PKB (2022)
Korea Południowa: 4.81% PKB (2022)
Szwecja: 3.53% PKB (2022)
Wg. Różnych źródeł w Polsce wartość ta wynosi niecałe 1,5% PKB i jest poniżej wartości średniej dla krajów OECD, która jest o 1 pkt procentowy większa.
3. Poziom innowacyjności (liczba patentów w dziedzinie robotyki)
Japonia: 7,200 patentów rocznie (dane z 2021)
Stany Zjednoczone: 3,400 patentów rocznie (dane z 2021)
Niemcy: 2,600 patentów rocznie (dane z 2021)
W Polsce są to wartości grubo poniżej stu. A raczej dalibyśmy radę policzyć to na palcach rąk i ew. Nóg.
Na obronę (choć nie wiem czy właściwie) naszego kraju należy dodać, że w Polsce nie ma siedziby żadnego znaczącego producenta robotów, który mógłby swoją obecnością stymulować działalność naukową w tym obszarze.
4. Polityka i wsparcie rządowe (strategia rozwoju technologii robotycznych). To miara dość subiektywna, która ocenia istniejące programy wspierające pod kątem ich intensywności i realnego wpływu na rozwój gospodarki. I tak mamy:
Chiny: Strategia “Made in China 2025” wspiera rozwój robotyki
Niemcy: Z powstała tam ideą”Industrie 4.0″ inicjatywa wspierająca automatyzację i robotyzację
Korea Południowa: Polityka wspierająca rozwój technologii, m.in. robotyki, poprzez dotacje i ulgi podatkowe
5. Edukacja i kwalifikacje pracowników (jakość i dostępność edukacji technicznej)
Niemcy: Jako kraj mający bardzo rozwinięty system dualnego kształcenia technicznego oraz wysoki poziom inżynierii
Japonia czyli znany na całym świecie Wysoki poziom edukacji w dziedzinach technicznych i inżynierskich
Finlandia: Doskonały system edukacji, nacisk na technologie informacyjne i komunikacyjne (ICT)
6. Poziom digitalizacji (infrastruktura cyfrowa i IoT)
Estonia: Lider w e-administracji i cyfryzacji (wskaźnik DESI: 72.4 w 2022)
Finlandia: Wysoki poziom cyfryzacji i infrastruktury IoT (wskaźnik DESI: 72.3 w 2022)
Korea Południowa: Zaawansowana infrastruktura 5G i IoT, wskaźnik wysokiej cyfryzacji
7. Rozwinięcie sektora przemysłowego (skalę i zaawansowanie sektora przemysłowego)
Niemcy: Przemysł stanowi około 30% PKB (2022)
Japonia: Przemysł stanowi około 27% PKB (2022)
Chiny: Przemysł stanowi około 37% PKB (2022)
Dla porównania w Polsce Przemysł stanowi, wg. Różnych danych, ok 20% PKB. Z punktu widzenia zachodzących zmian w gospodarkach globalnych to zarówno zła, jak i poniekąd dobra wiadomość.
8. Koszt pracy – no bo wysokie koszty pracy motywują do robotyzacji.
Szwajcaria: Średnie wynagrodzenie roczne około 86,000 USD (2022)
Norwegia: Średnie wynagrodzenie roczne około 75,000 USD (2022)
Dania: Średnie wynagrodzenie roczne około 70,000 USD (2022)
W Polsce są to wartości, mniej więcej 4x mniejsze więc poniekąd jest to powód dla którego robotyzacja w Polsce nie postępowała dotąd w takim tempie jak w innych, bogatszych krajach.
9. Infrastruktura technologiczna (dostępność nowoczesnej infrastruktury technologicznej)
Korea Południowa: Lider w implementacji 5G, szerokopasmowy internet o wysokiej przepustowości
Japonia: Zaawansowana infrastruktura technologiczna, szerokopasmowy internet i 5G
I tak samo Szwecja: Wysoki poziom infrastruktury technologicznej, szerokopasmowy internet
Wymieniłem Wam więc 9 kryteriów, które są najczęściej brane pod uwagę przy ocenie innowacyjności lub stopnia robotyzacji i automatyzacji poszczególnych gospodarek.
W żadnym z wymienionych kryteriów nasz kraj nie jest liderem ani nawet nie znajduje się w top3.
Np. Niskie zagęszczenie robotyzacji, na którym chciałbym się skupić, jest powodowane takimi kwestiami jak koszty inwestycji, struktura gospodarki, koszty pracy itd itp.
Przyglądając się tym aspektom z bliska łatwiej będzie nam zrozumieć dlaczego w Polsce teraz jest jak jest i czy to zmieni się w najbliższym czasie.
Ale o tym powiem Wam już za tydzień – gdy mój głos będzie nieco lepszy. Więc chwilowo, ze względów zdrowotnych, to tyle na dziś. Jeśli się Wam podobało to wiecie co zrobić. Zostawcie łapkę w górę i zasubskrybujcie mój kanał na YT, Spotify czy apple podcasts – gdzie Wam wygodnie i gdzie aktualnie tego słuchacie.
A tymczasem, życzę Wam spokojnego dnia i do usłyszenia za tydzień.
Cześć.
